Stilstand
“Een dag om met elkaar tot stilstand te komen. Samen kijken we naar dát wat er nu in dit team speelt en aanwezig is.”
Zo begin ik mijn trainingen aan teams regelmatig. Deze zinnen krijgen deze dagen een totaal andere lading. Wie had ooit gedacht dat de wereld zo tot stilstand zou kunnen komen. Op sommige vlakken tenminste, want daar waar aan de ene kant stilstand is ontstaan, wordt aan de andere kant keihard gewerkt. Dat keihard werken krijgt op verschillende manieren vorm. In de zorg werken mensen in zorgvuldig ingepakte pakken nauw samen om de schouders eronder te zetten. In het bedrijfsleven wordt letterlijk op afstand gewerkt, vanuit huis via online meetings.
Dat die meetings lang niet altijd vlekkeloos verlopen is inmiddels wel duidelijk. Er circuleren filmpjes van collega’s op zolders, in onderbroek of pulkend in hun neus. Rondrennende kinderen om hen heen, een vrouw die binnen komt lopen om de was op te ruimen, maken het plaatje compleet. Het thuiswerken vraagt om hele andere kwaliteiten van ieder van ons. Daar staat het thuisonderwijs nog helemaal los van.
Stilstand krijgt voor ieder van ons op een andere manier vorm.
Ik bevind me ook in zo’n situatie.
Mijn man boven achter de laptop druk sprekend tegen zijn beeldscherm. Kinderen om me heen waar inmiddels in de tweede week het ‘nieuwe’ van het thuisonderwijs er wel van af is. Mijn ouders die al videobellend zich zorgen maken dat ze hun kleinkinderen nu ruim twee maanden niet meer écht zien.
Ondertussen probeer ik mijn business ‘draaiende’ te houden. De teamtrainingen zijn weliswaar helemaal stil komen te liggen, in alle rust ben ik een online training aan het ontwerpen die bedrijven kan helpen om straks weer samen aan het werk te gaan. Mijzelf realiserend dat ‘straks’ inmiddels ook een vaag begrip aan het worden is. Hoe lang zullen we op deze manier nog aan het werk zijn?
Terug naar die online training. Een nieuwe wereld gaat voor mij open; spreken tegen een beeldscherm waarop mijn informatie te zien is, het filmen van mezelf enthousiast sprekend voor de camera. Vervolgens dit te gaan editten om tot een doorlopend geheel te komen. Deze stilstand vraagt ook van mij andere kwaliteiten. Het biedt mij echter ook ruimte, om nieuwe dingen te creëren én te onderzoeken. Zo is stilstand eigenlijk zo gek nog niet…
Dan verschuiven mijn gedachten zich naar hen die getroffen zijn door dit virus. Liggend op hun buik, ademend via slangetjes…voor hen is stilstand vreselijk.
“Het is maar net vanuit welk perspectief je naar een woord of een situatie kijkt.”
Ook deze zin gebruik ik vaak in mijn trainingen, ook nu is het weer oh, zo raak…
Zorg goed voor elkaar, en als je gezond bent: geniet dan ook een beetje van de stilstand.
